We hebben het er maar druk mee hier.. veranderingen, alles veranderd.. en ik probeer er mee om te gaan. De ene dag gaat dat beter dan de andere dag. Vandaag was mijn mams weer eens de pineut en kreeg de volle laag. Zoals ze zelf zegt is ze dit nu na 37 jaar wel gewend van me, maar toch blijft het bij mij een bron van ergernis dat ik dat emmertje niet goed geleegd krijg. En iedereen weet wat er met zo'n laagje water gebeurt wat er in een emmertje blijft staan.. dat stinkt!
Wat ik wel merk is dat waar ik voorheen verdween in code of in gamen nu een soort obsessie ontwikkel om mijn huis "op orde" te houden. De week begon prima met een stuk fietsen - Viv fietsen?? Maar wat nog meer een wonder was; het deed me eigenlijk toch wel goed. Ik was daarna een stuk actiever in het huishouden. Dus na vanochtend mee gefietst te hebben met mijn brugpiepster was het geen raar iets dat ik meteen weer in overdrive schoot. Keuken boenen, vaatwasser leeg, vaatwasser vol, was draaien, was opvouwen en wegleggen (stukje mand met nog op te vouwen was meteen mee gevouwen), was in de droger, bezem door het hele huis, dweil erdoor heen, wc schoon....
Oh ja.. ontbijten he... yoghurt met honing en geplette (wat oude oops..) nootjes en 3 bakken thee, en toen viel ik in slaap.
Om een uur of 12 ging de telefoon - dat terwijl ik net droomde van een Morrigun die helemaal moe en in tranen thuis kwam, nogal geschrokken schoot ik wakker "is het nu al 4 uur?"
Dan maar even de tuin in: Onkruid wieden, 1 biet geoogst (1... wat moet ik er met 1!), een koekenpan vol met ontbijtspekjes uitgebakken, mams gebeld, weer mams gebeld - het is al half 3 - even een serie gekeken - het is al half 4. Moor belt vanaf school dat ze naar huis komt - paps gebeld, paps weer gebeld - Moor komt thuis.. even lekker gekletst, naar mijn ouders om het zadel van Moor der fiets omhoog te zetten en toen op naar de boodschappenwinkel. Ondertussen is het alweer 6 uur - dus etenstijd..
Rond half 8 vraag ik aan Moor of het raar is als ik als moeder eerder naar bed zou gaan dan zij. "Neuh, helemaal niet mam, ga maar!" Alleen ja, de honden voeren zichzelf nog steeds niet, en er moest ook nog wat vlees afgehaald worden, dus (gelukkig) is dit niet door gegaan. Want dan had ik vannacht wakker gelegen.
Alleen nu vraag ik me toch af.. ik ben de hele dag bezig met mijn huis op orde houden (en eten, en de honden wandelen, en de tuin). Als ik een dag oversla stort meteen heel mijn systeem in. Dan staat meteen mijn aanrecht vol, alles ligt vol haar en stof, mijn bureau is in nerd-staat en de moed om het alweer op orde te krijgen zakt me in de schoenen waarvan ik de linker dan toch weer kwijt ben. Maar ook is dit het enige wat ik op een dag voor elkaar krijg.. dingen regelen (zoals een rugzak, papierwinkel, instanties bellen ed) dat lukt me dan echt niet.
Hoe krijgt iemand dit voor elkaar? Waar zit het grote geheim dan in?
Wat ik wel merk is dat waar ik voorheen verdween in code of in gamen nu een soort obsessie ontwikkel om mijn huis "op orde" te houden. De week begon prima met een stuk fietsen - Viv fietsen?? Maar wat nog meer een wonder was; het deed me eigenlijk toch wel goed. Ik was daarna een stuk actiever in het huishouden. Dus na vanochtend mee gefietst te hebben met mijn brugpiepster was het geen raar iets dat ik meteen weer in overdrive schoot. Keuken boenen, vaatwasser leeg, vaatwasser vol, was draaien, was opvouwen en wegleggen (stukje mand met nog op te vouwen was meteen mee gevouwen), was in de droger, bezem door het hele huis, dweil erdoor heen, wc schoon....
Oh ja.. ontbijten he... yoghurt met honing en geplette (wat oude oops..) nootjes en 3 bakken thee, en toen viel ik in slaap.
Om een uur of 12 ging de telefoon - dat terwijl ik net droomde van een Morrigun die helemaal moe en in tranen thuis kwam, nogal geschrokken schoot ik wakker "is het nu al 4 uur?"
Dan maar even de tuin in: Onkruid wieden, 1 biet geoogst (1... wat moet ik er met 1!), een koekenpan vol met ontbijtspekjes uitgebakken, mams gebeld, weer mams gebeld - het is al half 3 - even een serie gekeken - het is al half 4. Moor belt vanaf school dat ze naar huis komt - paps gebeld, paps weer gebeld - Moor komt thuis.. even lekker gekletst, naar mijn ouders om het zadel van Moor der fiets omhoog te zetten en toen op naar de boodschappenwinkel. Ondertussen is het alweer 6 uur - dus etenstijd..
Rond half 8 vraag ik aan Moor of het raar is als ik als moeder eerder naar bed zou gaan dan zij. "Neuh, helemaal niet mam, ga maar!" Alleen ja, de honden voeren zichzelf nog steeds niet, en er moest ook nog wat vlees afgehaald worden, dus (gelukkig) is dit niet door gegaan. Want dan had ik vannacht wakker gelegen.
Alleen nu vraag ik me toch af.. ik ben de hele dag bezig met mijn huis op orde houden (en eten, en de honden wandelen, en de tuin). Als ik een dag oversla stort meteen heel mijn systeem in. Dan staat meteen mijn aanrecht vol, alles ligt vol haar en stof, mijn bureau is in nerd-staat en de moed om het alweer op orde te krijgen zakt me in de schoenen waarvan ik de linker dan toch weer kwijt ben. Maar ook is dit het enige wat ik op een dag voor elkaar krijg.. dingen regelen (zoals een rugzak, papierwinkel, instanties bellen ed) dat lukt me dan echt niet.
Hoe krijgt iemand dit voor elkaar? Waar zit het grote geheim dan in?
Het geheim!
Nu dan het grote geheim! Hoe ruimt men een kamer van een bijna-verwoede-verzamelaar op zonder al te veel drama. Het had nogal wat voeten in aarde. 6 weken 'onderhandelen'* over wat er weggegooid mocht worden en wat niet. En dan nog heb ik wat dingen er door heen moeten duwen, want het ietwat stoffige AH boerderij-knutsel-werkje van 3 jaar geleden waarvan al wat dieren achter haar kast zijn beland, dat mocht toch echt niet weg! Maar we hebben een compromis bereikt. Alles wat op het gezicht als rommelig kan worden gelabeld gaat in kratten. En over een jaar als het niet gebruikt is, gaan we er nog eens hard over nadenken of het wel zo nodig is als het bewaard wordt. Gek genoeg stoort die chaos haar dus ook, alleen heeft ze een geweldige negeer knop, totdat het ineens echt irriteert. En dan weet ze niet waar ze moet beginnen met opruimen en kan ze totaal geen overzicht meer krijgen.
Kijk er zijn een aantal zaken waar niet over te praten valt: Lego, behaalde diploma's, kleine speelgoedjes voor de geocache schatkisten, de stenen van tante Ester, Pokemon en Magic kaarten, Donald Duckjes, tekenspullen en haar knuffels gaan nooit(!) weg. Maar over de kerstkaarten verzameling van 6 jaar valt misschien te praten als het naar Patty en/of naar oma Mary gaat zodat ze gerecycled kunnen worden. Ook zijn er misschien wel wat spullen die op marktplaats gezet kunnen worden... misschien...
In een goede bui is ze de verdiende buit al aan het opmaken aan haar verzamelingen, in een slechte bui heeft dat gekregen poppetje toch wel een erg emotionele lading en/of een belangrijke herinnering. Dus beloven kunnen we dat nog niet. Maar ik hoop nog altijd op de omslag van "ik bewaar alles" kind naar "boeit me niet het is kinderachtig" puber ;)
Ondertussen geniet ze toch wel van die mooie opgeruimde kamer, en ze laat dan ook trots haar kamer zien aan de mensen die langskomen. Dus wie weet welke mooie les ze hier van mee neemt voor later. Want het kan toch niet zo zijn dat zij het niet kan leren omdat ik er de grootste moeite mee heb.. het is voor een ouder een zeer slecht excuus om het om die reden niet te proberen!
*lees: ik deel mee dat we echt GOED gaan opruimen en geef haar tijd om het te verwerken. De "ik doe het wel even voor je" methode werkt echt niet bij haar. De nasleep van weggegooide -in mijn ogen- rotzooi tijdens de verhuizing krijg ik nog steeds te horen. Ik ben geen ouder die discussieert over dit soort zaken, ik wil haar best de tijd geven om dingen te verwerken, maar als ik wil dat het gebeurt dan gebeurt het uiteindelijk gewoon..
Kijk er zijn een aantal zaken waar niet over te praten valt: Lego, behaalde diploma's, kleine speelgoedjes voor de geocache schatkisten, de stenen van tante Ester, Pokemon en Magic kaarten, Donald Duckjes, tekenspullen en haar knuffels gaan nooit(!) weg. Maar over de kerstkaarten verzameling van 6 jaar valt misschien te praten als het naar Patty en/of naar oma Mary gaat zodat ze gerecycled kunnen worden. Ook zijn er misschien wel wat spullen die op marktplaats gezet kunnen worden... misschien...
In een goede bui is ze de verdiende buit al aan het opmaken aan haar verzamelingen, in een slechte bui heeft dat gekregen poppetje toch wel een erg emotionele lading en/of een belangrijke herinnering. Dus beloven kunnen we dat nog niet. Maar ik hoop nog altijd op de omslag van "ik bewaar alles" kind naar "boeit me niet het is kinderachtig" puber ;)
Ondertussen geniet ze toch wel van die mooie opgeruimde kamer, en ze laat dan ook trots haar kamer zien aan de mensen die langskomen. Dus wie weet welke mooie les ze hier van mee neemt voor later. Want het kan toch niet zo zijn dat zij het niet kan leren omdat ik er de grootste moeite mee heb.. het is voor een ouder een zeer slecht excuus om het om die reden niet te proberen!
*lees: ik deel mee dat we echt GOED gaan opruimen en geef haar tijd om het te verwerken. De "ik doe het wel even voor je" methode werkt echt niet bij haar. De nasleep van weggegooide -in mijn ogen- rotzooi tijdens de verhuizing krijg ik nog steeds te horen. Ik ben geen ouder die discussieert over dit soort zaken, ik wil haar best de tijd geven om dingen te verwerken, maar als ik wil dat het gebeurt dan gebeurt het uiteindelijk gewoon..