Dagboeken, het is een raar fenomeen. Of je bent fervent dagboek schrijver... of je bent het niet. Ik ben het niet...
Oh ik heb er wel eens 1 gehad hoor in groep 8 en ik schreef op "Lieve Penny". Geen idee waarom... maar de dagboeken van mijn generatie meisjes heten nou eenmaal vaak penny..
Ik heb meer tijd besteed aan de allereerste bladzijde waarin al mijn gegevens als een feitenbrei over je heen komt. Naam: Vivianne Daniels Straat: zegiknatuurlijknietstraat Postcode:...... -onderkant van het a4 lijstje- Lengte: 1m39 (ik was echt een lange slungel als kind, altijd de grootste - niet voor te stellen nu) Schoenmaat: 34 Hobbies: (van a tot zal ik je besparen)
Nee Penny en ik, we waren geen vriendschapsmateriaal. Toen ik mijn eerste "wat heb ik vandaag meegemaakt" bericht schreef was ik meer bezig met ik moet "zoiets" gaan voelen, want dat was wat een dagboek behoorde te doen?
Ergens op mijn 15 vond ik het dagboekje kennelijk ergens onder het stof terug en schreef ik een volgende post ... 1 zin herhaalde zich over meerdere bladzijdes "ik haat ongesteldheid!!!" Groot geschreven.. -hey kon iig mijn emotie kwijt haha-
En toen ik em terugvond, heb ik er hard om gelachen en em weggegooid. De dingen die ik me goed herinner, blijven tot nu toe prima geconverseerd. Mijn korte termijn geheugen mag dan nog wel eens plat gaan.. maar lange termijn daar is niets mis mee.
Oh ik heb er wel eens 1 gehad hoor in groep 8 en ik schreef op "Lieve Penny". Geen idee waarom... maar de dagboeken van mijn generatie meisjes heten nou eenmaal vaak penny..
Ik heb meer tijd besteed aan de allereerste bladzijde waarin al mijn gegevens als een feitenbrei over je heen komt. Naam: Vivianne Daniels Straat: zegiknatuurlijknietstraat Postcode:...... -onderkant van het a4 lijstje- Lengte: 1m39 (ik was echt een lange slungel als kind, altijd de grootste - niet voor te stellen nu) Schoenmaat: 34 Hobbies: (van a tot zal ik je besparen)
Nee Penny en ik, we waren geen vriendschapsmateriaal. Toen ik mijn eerste "wat heb ik vandaag meegemaakt" bericht schreef was ik meer bezig met ik moet "zoiets" gaan voelen, want dat was wat een dagboek behoorde te doen?
Ergens op mijn 15 vond ik het dagboekje kennelijk ergens onder het stof terug en schreef ik een volgende post ... 1 zin herhaalde zich over meerdere bladzijdes "ik haat ongesteldheid!!!" Groot geschreven.. -hey kon iig mijn emotie kwijt haha-
En toen ik em terugvond, heb ik er hard om gelachen en em weggegooid. De dingen die ik me goed herinner, blijven tot nu toe prima geconverseerd. Mijn korte termijn geheugen mag dan nog wel eens plat gaan.. maar lange termijn daar is niets mis mee.