Deze blog stond nog in mijn drafts.. maar was er toen niet aan toe om het te posten. Dus "deze week" is ondertussen al 3 weken geleden, en het blogje was ook niet afgeschreven, dit ga ik nu ook niet meer doen. Om de doodeenvoudige reden dat ik me nu al zo anders voel dat dit mijn blog niet ten goede zou komen. Dit ter informatie
De week begon hier vorige week donderdag.. donderdag vol afspraken, overlappende afspraken.. vrijdag deed het dunnetjes over.. naar de homeopathe (vertel ik later deze week nog wel over) en dan vleesvervoer spelen voor mede-barfende-gekken. Helaas door omstandigheden moest er zelfs vlees blijven logeren en pas de volgende dag naar hun gouden.. eh koude mandje :D
Het was wat chaotisch, ik kon weinig grip op de dagen krijgen.. had het even moeilijk daarmee.
Moor was moe van kamp, we waren samen niet zo snel..
Dinsdag gebeurt er iets zo bizars, gruwelijks, verdrietigs - meteen lam geslagen... als je een vorm van oerhuilen hebt, dan heb ik dat vast gedaan.... de definitieve afscheid, die ik wel had zien aankomen, maar niet op deze snelle manier..
Moor was vooral boos - zo boos... ik ken haar wel van boos, ze kan ook echt BOOS worden, maar altijd op realistische dingen - vaak zijn dit juist dingen die haar machteloos laat voelen.
De volgende dag leek het mij een goed plan als ik de sterkste was en het leven weer ging oppakken (ik deed een poging tot, want ik ben ook maar mens... het doel wat ik gesteld had is wel gehaald). Ging wat in de tuin doen, Moor erbij betrekken als ze weer eens de "ik hak op de boom die toch weg mag in" fase van de dag zat. De simpsons kijken en de in het donker op haar kamer een computerspelletje spelen - die 2 fases waren helemaal voor haar. Ze gaf uit heel duidelijk aan : geen behoefte aan menselijk contact
Maar ik wilde haar eigenlijk die dag even mee naar buiten nemen, al was het maar 10 minuutjes lopen.. gewoon gek klesten doen we dan altijd. Ze wilde echt niet mee.. maar ik heb haar zonder dwang met veel praten toch mee gekregen. Uitleggen waar we gingen lopen (zeker niets iets onbekend, dan loopt ze weer naar huis). Hoe lang, ballen mee enz enz
Tijdens het lopen klaarde ze toch een beetje op, wat is het dan toch goed om honden te hebben, zodat je wel naar buiten moet. Maar ik voel me op dit moment machteloos, het verdriet wat je kind heeft en er is niets in de wereld wat het beter kan maken..
De week begon hier vorige week donderdag.. donderdag vol afspraken, overlappende afspraken.. vrijdag deed het dunnetjes over.. naar de homeopathe (vertel ik later deze week nog wel over) en dan vleesvervoer spelen voor mede-barfende-gekken. Helaas door omstandigheden moest er zelfs vlees blijven logeren en pas de volgende dag naar hun gouden.. eh koude mandje :D
Het was wat chaotisch, ik kon weinig grip op de dagen krijgen.. had het even moeilijk daarmee.
Moor was moe van kamp, we waren samen niet zo snel..
Dinsdag gebeurt er iets zo bizars, gruwelijks, verdrietigs - meteen lam geslagen... als je een vorm van oerhuilen hebt, dan heb ik dat vast gedaan.... de definitieve afscheid, die ik wel had zien aankomen, maar niet op deze snelle manier..
Moor was vooral boos - zo boos... ik ken haar wel van boos, ze kan ook echt BOOS worden, maar altijd op realistische dingen - vaak zijn dit juist dingen die haar machteloos laat voelen.
De volgende dag leek het mij een goed plan als ik de sterkste was en het leven weer ging oppakken (ik deed een poging tot, want ik ben ook maar mens... het doel wat ik gesteld had is wel gehaald). Ging wat in de tuin doen, Moor erbij betrekken als ze weer eens de "ik hak op de boom die toch weg mag in" fase van de dag zat. De simpsons kijken en de in het donker op haar kamer een computerspelletje spelen - die 2 fases waren helemaal voor haar. Ze gaf uit heel duidelijk aan : geen behoefte aan menselijk contact
Maar ik wilde haar eigenlijk die dag even mee naar buiten nemen, al was het maar 10 minuutjes lopen.. gewoon gek klesten doen we dan altijd. Ze wilde echt niet mee.. maar ik heb haar zonder dwang met veel praten toch mee gekregen. Uitleggen waar we gingen lopen (zeker niets iets onbekend, dan loopt ze weer naar huis). Hoe lang, ballen mee enz enz
Tijdens het lopen klaarde ze toch een beetje op, wat is het dan toch goed om honden te hebben, zodat je wel naar buiten moet. Maar ik voel me op dit moment machteloos, het verdriet wat je kind heeft en er is niets in de wereld wat het beter kan maken..